Φέτος, ο μεγάλος νικητής των Αυτοδιοικητικών Εκλογών ήταν η μαζική αποχή και μεγάλος ηττημένος, όλοι εμείς που ασχοληθήκαμε ενεργά με την όλη διαδικασία. Σήμερα, περίπου μια εβδομάδα μετά, με πολύ πιο καθαρό μυαλό, σκέφτομαι ότι η επιλογή των πολιτών να απέχουν απλά αντικατοπτρίζει την γενικότερη απογοήτευση του κοινού από την πολιτική.
Είναι ξεκάθαρο ότι η αποχή σε τόσο μεγάλη κλίμακα αντανακλά μια γενικότερη απώλεια εμπιστοσύνης στην ικανότητα των πολιτικών να λύσουν τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Οι πολίτες σήμερα αντιλαμβάνονται την απόσταση μεταξύ των υποσχέσεων των πολιτικών και της πραγματικότητας, γεγονός που τους κάνει να αμφισβητούν την αξία της συμμετοχής τους.
Οι πελατειακές σχέσεις, τα ρουσφέτια και οι αμοιβαίες επικρίσεις μεταξύ των πολιτικών παρατάξεων αποτελούν παράγοντες που ενίσχυσαν την αποχή. Η αίσθηση πως η πολιτική είναι μόνο διαπλοκή και αντιπαράθεση συμφερόντων προφανώς αποθαρρύνει τους πολίτες από το να ενεργούν μέσω της ψήφου τους.
Άφησα για το τέλος το, κατα τη γνώμη μου, σημαντικότερο πρόβλημα. Αυτό είναι η έλλειψη πραγματικής πολιτικής ταυτότητας των υποψηφίων αλλά και των παρατάξεων. Πολλοί υποψήφιοι προσαρμόζουν τις θέσεις τους ανάλογα με το κοινό που απευθύνονται, αντί να παρουσιάζουν σταθερές πολιτικές αξίες. Οι μεταπηδήσεις υποψηφίων από παράταξη σε παράταξη, με μόνο σκοπό την επίτευξη των προσωπικών τους επιδιώξεων, μειώνουν την εμπιστοσύνη του κοινού και ενδυναμώνουν την εντύπωση ότι η πολιτική δεν είναι παρά ένα παιχνίδι εξουσίας.
Η ανατροπή της κουλτούρας της αποχής δεν θα έρθει ούτε με την υποχρεωτικότητα της ψήφου, ούτε με νέες αλχημείες και μαγειρέματα του εκλογικού νόμου.
Η μόνη λύση βρίσκεται στην παιδεία και στην εκπαίδευση των πολιτών για το πώς να αξιολογούν τις πολιτικές προτάσεις. Η ενίσχυση των πολιτικών επιστημών στα σχολεία και η προώθηση της πολιτικής εκπαίδευσης μπορεί να βοηθήσει τους πολίτες να αναπτύξουν κριτική σκέψη και να κατανοήσουν καλύτερα τις πολιτικές διαδικασίες.
Κι εμείς, κυρίες και κύριοι, που ασχολούμαστε ενεργά από οποιοδήποτε πόστο με την πολιτική, θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να εμπνεύσουμε ξανά τους πολίτες. Θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για τις υποσχέσεις μας και την εν γένη στάση μας ώστε να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους.
Μόνο τότε θα δικαιούμαστε να μιλάμε για Δημοκρατία και για Δημοκρατικούς θεσμούς που λειτουργούν.